SVL speelt gelijk tegen Montfoort
19 oktober 2019 om 19:07 Voetbal Deel je nieuwsZaterdag19 oktober 2019
Als er ooit een wedstrijd was waarin twee ploegen gelijkwaardig waren, dan was
SVL – Montfoort daarin een heel duidelijk voorbeeld. Dit is het vierde seizoen achtereen dat de teams tegen elkaar uitkomen en je kan wel zeggen dat de balans in evenwicht is. In de vorige drie seizoenen wonnen beide ploegen drie keer en dit seizoen hadden beide zeven punten uit vier wedstrijden.
“Montfoort wil bij de eerste vijf eindigen,” wist Aad de trainer. “Maar daar denkt SVL wel op zijn minst aan”, zag je hem denken.
Weer een interessante wedstrijd dus.
En interessant werd het, beide ploegen waren zich kennelijk ervan bewust van die gelijkwaardigheid en begonnen met verbetenheid aan de klus.
Dat het eerste doelpunt dat viel een cadeautje van de tegenstander was doet daar niets aan af. De harde voorzet van Jens van Doorn werd knalhard door een Montfoorter in eigen doel getrapt: 1 – 0 in de elfde minuut.
In de 15de minuut voetbalde Montfoort door de SVL-verdediging en één van hen stond oog in oog met onze keeper die het schot dat op hem werd afgevuurd op een fantastische manier onschadelijk maakte. Bravo Paul Emons!
Nog geen minuut later kreeg Montfoort weer een vrije kans maar dat schot vloog hoog over. Echter, weer een minuut later wist Jort van Geffen wel het net te vinden en was het 1 – 1.
Er werd constant om elke meter gevochten en van vechten ontstaan vrije trappen, zo ook voor SVL. In de 32e minuut legde Ali Alkan aan voor zo’n vrije trap, maar schoot maar net over.
De kansen bleven over en weer ontstaan zoals voor SVL in de 41ste minuut die niets opleverde en uit de rebound die toen ontstond kon ook Montfoort niet profiteren.
De rust had geen wissels opgeleverd.
In minuut 53 was er weer een vrij trap voor SVL maar Ali Alkan schoot recht op de keeper die de bal handig vastgreep.
Rob van Eem die al een paar ongelukkige momenten had beleefd werd er door Aad van den Berg in de 58ste minuut af gehaald en vervangen door Dennis van de Weerd. Ook Montfoort wisselde een speler voor Denny van Loen (ja, de zoon van).
In de 69ste minuut mocht Montfoort een vrije trap nemen op de rand van het zestienmetergebied, maar weer was er een knappe redding van Paul Emons.
Er volgde een fase waarin Montfoort erg aandrong en SVL alle zeilen moest bijzetten.
Willem Baaij verving in de 71ste minuut Selçuk Albayrak die een lichte blessure had opgelopen. In de 72ste minuut nam Jens van Doorn een vrije trap die op het hoofd van Bastin Hofman landde en die de stand op 2-1 bracht. Algehele opluchting, want de spanning begon aardig op te lopen.
In de 73ste en 84ste minuut rukte Montfoort reserve troepen aan. Nog geen minuut later was er een vrije kans voor SVL, maar die landde op de keeper.
Eindelijk lukte het dan toch, Willem Baaij bracht de bal voor en Jennis van de Weerd knalde raak: 3 – 0 en het was gedaan zou je zeggen. Maar over gelijkwaardigheid gesproken, de Montfoorters maakten in de 90ste minuut de 3 – 2 en zetten vervolgens nog alles op alles om de gelijkmaker te scoren.
Gelukkig maakte scheidsrechter van Herk aan alle spanning een eind door af te fluiten.
We kijken terug op niet de allerbeste wedstrijd van SVL, maar de spanning maakte veel goed. Door dit resultaat is de derde plaats bereikt.
Volgende week uit naar GRC, aanvang 14.30 u.
We praatten nog even gezellig na met Selçuk Albayrak over de zojuist gewonnen wedstrijd. Natuurlijk was hij blij met de overwinning al moest hij er in alle bescheidenheid bij zeggen dat het spel van hen niet bijster goed was, ook niet van hem. Overigens was dat niet de reden dat hij vroegtijdig het veld verliet; hij had een blessuretje opgelopen en wilde verder geen risico lopen.
Zoals elke speler die we hebben gesproken was ook hij blij met de sfeer in de ploeg en de vorderingen die zij met elkaar elke week maakten. “Overigens, ik speel hier nu voor het vijfde jaar op rij en die sfeer is hier altijd optimaal.”
Nog even terug naar de wedstrijd: “Je zegt dat jullie niet goed speelden, maar je wint wel, hoe kwam dat?” “Nou, we stonden wel goed en zij (de tegenstanders) bleken daar te veel moeite mee gehad te hebben.”
“Nogmaals gefeliciteerd en bedankt.”
Thijs van de Pavert
Als er ooit een wedstrijd was waarin twee ploegen gelijkwaardig waren, dan was
SVL – Montfoort daarin een heel duidelijk voorbeeld. Dit is het vierde seizoen achtereen dat de teams tegen elkaar uitkomen en je kan wel zeggen dat de balans in evenwicht is. In de vorige drie seizoenen wonnen beide ploegen drie keer en dit seizoen hadden beide zeven punten uit vier wedstrijden.
“Montfoort wil bij de eerste vijf eindigen,” wist Aad de trainer. “Maar daar denkt SVL wel op zijn minst aan”, zag je hem denken.
Weer een interessante wedstrijd dus.
En interessant werd het, beide ploegen waren zich kennelijk ervan bewust van die gelijkwaardigheid en begonnen met verbetenheid aan de klus.
Dat het eerste doelpunt dat viel een cadeautje van de tegenstander was doet daar niets aan af. De harde voorzet van Jens van Doorn werd knalhard door een Montfoorter in eigen doel getrapt: 1 – 0 in de elfde minuut.
In de 15de minuut voetbalde Montfoort door de SVL-verdediging en één van hen stond oog in oog met onze keeper die het schot dat op hem werd afgevuurd op een fantastische manier onschadelijk maakte. Bravo Paul Emons!
Nog geen minuut later kreeg Montfoort weer een vrije kans maar dat schot vloog hoog over. Echter, weer een minuut later wist Jort van Geffen wel het net te vinden en was het 1 – 1.
Er werd constant om elke meter gevochten en van vechten ontstaan vrije trappen, zo ook voor SVL. In de 32e minuut legde Ali Alkan aan voor zo’n vrije trap, maar schoot maar net over.
De kansen bleven over en weer ontstaan zoals voor SVL in de 41ste minuut die niets opleverde en uit de rebound die toen ontstond kon ook Montfoort niet profiteren.
De rust had geen wissels opgeleverd.
In minuut 53 was er weer een vrij trap voor SVL maar Ali Alkan schoot recht op de keeper die de bal handig vastgreep.
Rob van Eem die al een paar ongelukkige momenten had beleefd werd er door Aad van den Berg in de 58ste minuut af gehaald en vervangen door Dennis van de Weerd. Ook Montfoort wisselde een speler voor Denny van Loen (ja, de zoon van).
In de 69ste minuut mocht Montfoort een vrije trap nemen op de rand van het zestienmetergebied, maar weer was er een knappe redding van Paul Emons.
Er volgde een fase waarin Montfoort erg aandrong en SVL alle zeilen moest bijzetten.
Willem Baaij verving in de 71ste minuut Selçuk Albayrak die een lichte blessure had opgelopen. In de 72ste minuut nam Jens van Doorn een vrije trap die op het hoofd van Bastin Hofman landde en die de stand op 2-1 bracht. Algehele opluchting, want de spanning begon aardig op te lopen.
In de 73ste en 84ste minuut rukte Montfoort reserve troepen aan. Nog geen minuut later was er een vrije kans voor SVL, maar die landde op de keeper.
Eindelijk lukte het dan toch, Willem Baaij bracht de bal voor en Jennis van de Weerd knalde raak: 3 – 0 en het was gedaan zou je zeggen. Maar over gelijkwaardigheid gesproken, de Montfoorters maakten in de 90ste minuut de 3 – 2 en zetten vervolgens nog alles op alles om de gelijkmaker te scoren.
Gelukkig maakte scheidsrechter van Herk aan alle spanning een eind door af te fluiten.
We kijken terug op niet de allerbeste wedstrijd van SVL, maar de spanning maakte veel goed. Door dit resultaat is de derde plaats bereikt.
Volgende week uit naar GRC, aanvang 14.30 u.
We praatten nog even gezellig na met Selçuk Albayrak over de zojuist gewonnen wedstrijd. Natuurlijk was hij blij met de overwinning al moest hij er in alle bescheidenheid bij zeggen dat het spel van hen niet bijster goed was, ook niet van hem. Overigens was dat niet de reden dat hij vroegtijdig het veld verliet; hij had een blessuretje opgelopen en wilde verder geen risico lopen.
Zoals elke speler die we hebben gesproken was ook hij blij met de sfeer in de ploeg en de vorderingen die zij met elkaar elke week maakten. “Overigens, ik speel hier nu voor het vijfde jaar op rij en die sfeer is hier altijd optimaal.”
Nog even terug naar de wedstrijd: “Je zegt dat jullie niet goed speelden, maar je wint wel, hoe kwam dat?” “Nou, we stonden wel goed en zij (de tegenstanders) bleken daar te veel moeite mee gehad te hebben.”
“Nogmaals gefeliciteerd en bedankt.”
Thijs van de Pavert
