Automobilisten: houd rekening met zwakkere verkeersdeelnemers

Als een ‘aanrijding met een persoon’ vertraging oplevert voor weg- of spoorverkeer, is het nieuws. Als een middelbare-scholier met lelijke schaafwonden in het gezicht en blauwe plekken in zijn maagstreek levend thuiskomt niet. Mijn zoon (15), fietser en bijna extreem voorzichtig in het verkeer, werd deze week voor de tweede keer in drie jaar tijd aangereden.

In het eerste geval speelde een slecht ingericht kruispunt (Breullaan-Hoofdstraat, op de grens van Driebergen en Zeist) een hoofdrol. Dat kruispunt is na publiek protest inmiddels heringericht, gelukkig. Toen was mijn zoon twaalf.

Het tweede ongeval vond deze week plaats op de rotonde Loolaan-Arnhemse Bovenweg (Driebergen) – mijn zoon vermijdt sinds het eerste ongeluk nog altijd het ‘gevaarlijke’ kruispunt dat hem in het ziekenhuis deed belanden en rijdt (iets) om via deze weg. Hij heeft inmiddels de lengte van een volwassen man (1m80) en is niet langer klein en onopvallend.

Wat de oorzaak van de aanrijding was – als fietser hád hij voorrang op de rotonde – blijft onduidelijk. De betreffende automobilist heeft na de botsing al het mogelijke gedaan om hem te helpen. Maar hoe rustig deze automobilist vanuit stilstand ook optrok, glashelder is dat fietsers altijd de zwakkere partij zijn: mijn zoon belandde op het asfalt.

Materiële schade was er niet. Maar: mijn zoon droomt al twee nachten over een mogelijk dodelijke afloop en durft al twee dagen niet naar school – toegegeven: dat is (vermoedelijk) deels omdat hij bang is voor huilbuien als hij zijn klasgenoten moet uitleggen wat zijn blauwe oog en schaafwonden heeft veroorzaakt.

Zonder de betreffende automobilist te willen aanvallen (zij was net zo geschrokken als mijn zoon), stel ik wel de vraag: wanneer, beste mede-weggebruikers, gaat u op anderen net zo goed letten als op u zelf en uw dierbaren?

Een dertig-kilometerzone binnen de bebouwde kom is een idee dat ik zeer zou toejuichen, maar zou dit voorval - anders dan het eerste ongeval - niet eens hebben voorkomen. Aandacht voor alles en iedereen in je omgeving, altijd, ongeacht je eigen beslommeringen? Ja, alsjeblieft! Want verkeersdeelnemers zijn helaas niet allemaal gelijk, als het op kwetsbaarheid aankomt...